بخش عمدهای از بانکهایی که در کشور حضور دارند تنها و تنها برای تامین اعتبار پروژههای یک سری افراد خاص، از جیب مردم شکل گرفتهاند و در این راه وفادارانه به این افراد خدمت میکنند.
دولت یازدهم که شعار دولت محیط زیستی سر می داد، بجای ادامه اجرای آیین نامه سال 1388، و برنامه های مندرج در آن، آیین نامه جدیدی در تاریخ تیر ماه 95 به تصویب رسانید که در آن هیچ برنامه ای ارائه نشده و فقط تشکیل ستاد و تعیین وظایف وزارتخانه ها و شهرداری ها تعیین شده بود.
بی تدبیری در مدیریت کشور ناشی از تحریم ها نیست ناشی از خود محوری و خود مچکری آقایان است. خاک خوزستان و سیل فارس و بوشهر دامان مدیران منفعت گرا و خسته را خواهد گرفت.
تهدید واقعی رفتار غیر کارشناسی برخی مدیران است که سالهاست اقتصاد کشور را برای مقاصد سیاسی به گرو گرفته اند. نمی توان حرف از رقابت در فضای اقتصادی زد ولی عملا یک حلقه بسته آقایان خاص، بازیگر اقتصادی باشند؛ باید حلقه های تنگ نظر وتمامیخواه در تمام حوزه ها شکسته شود.
یک مسئول انقلابی نمیتواند فرزند خود را برای تجارت به کانادا و آمریکا بفرستد و در حین اینکه به جوانان و ملت ایران بیتفاوت است در جمهوری اسلامی استاندار و وزیر باشد.
برخی از مدیران منفعت طلب آگاهانه وزارت جهاد کشاورزی را تبدیل به جهاد واردات کرده اند، با تدبیر واردات محور و تزریق محصولات معیوب خارجی در آمد در حدود 30 هزار نفر خانواده مازنی که درگیر در تولید و تکثیر ماهی قزل آلا هستند را می خواهند قطع کنند.
برنامه ریزی برای حفظ وضع موجود، خیانت به انقلاب است. و اگر نتوانیم تغییرات اجتماعی را درک کنیم، تنش اجتماعی ایجاد میشود و آنوقت مجبوریم به جای اقدام و عمل، بقیه را به زدن عینک دعوت کنیم!