این فوج عظیم مردمی که تاکنون در مراسمات تشییع سردار دلاور اسلام شهید سپهبد قاسم سلیمانی در عراق و ایران حضور یافته‌اند، یک اتفاق کم‌نظیر را برای نسل‌های جوان‌تر انقلاب در معرض دید قرار داده است؛ تشییعی که یادآور آن وداع تاریخی و ماندگار ملت با امام خمینی(ره) است.
اما قهرمان مقاومت و ایستادگی، چگونه تا این اندازه در ذهن و قلب مردم جا باز کرد؟ راز محبوبیت سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی چیست؟ قطعا راز این محبوبیت، عزت او است و این عزت کم‌بدیل، ریشه در همان شعار راهبردی شیعه یعنی «هیهات منا الذله» دارد. هیهات منا الذله یعنی انتخاب عزت در دوراهی عزت/ ذلت. و این را سیدالشهدا، امام حسین(ع) به ذلت‌گریزان نوید داده است: «لَیْسَ المَوْتُ فی سبیلِ العِزِّ الاّ حیاهٌ خالِدَهً و لیستِ الحیاهُ معَ الذُّلِّ الاّ الموت الذی لاحیوه مَعَهُ».
حالا ما امروز یک جلوه محدودی از این حیات جاودانه را می‌بینیم؛ جلوه‌ای که با چشم و درک محدود بشری قابل مشاهده و مکاشفه است. سلیمانی یک نماد و نمود و تجسم عینی از «هیهات منا الذله» بود. و اینگونه در چشم مردمش در جغرافیای مقاومت، از ایران و عراق گرفته تا سوریه و لبنان و افغانستان و پاکستان و یمن و بحرین و… عزیز شد. او یک سردار و علمدار شجاع، پاک و مخلص بود. یک سردار ملی که تاریخ این مملکت قرن‌هاست نظیر او را ندیده است. او تبدیل به بخشی از غرور و اقتدار ایرانیان شد. با شهادتش گویی به غرور همه ما برخورده است. گویی یک بخشی از وجود همه ایران را جدا کرده‌اند. سلیمانی یک فرزند، یک برادر و یک پدر برای ملت ایران و امت اسلام بود. همه ما صاحب این عزاییم. سوگواریم اما امیدواریم.
ما یک ملتیم و یک امتیم با پشتوانه یک مکتب. این جمله روح خدا، خمینی کبیر(ره) که «اسلام مکتب انسان‌ساز است» را این روزها بیشتر با خود مرور کنیم.
در مکتب اسلام است که چنین انسان‌های بزرگ و عزتمندی مانند حاج قاسم سلیمانی پرورش می‌یابند؛ انسان‌هایی چون سرداران نامی ۸ سال دفاع مقدس. سلیمانی یکی بود اما همچون سلیمانی‌ها کم نیستند. در مکتب انسان‌ساز اسلام و در حکومت اسلامی و ذیل رهبری حکیمانه امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای است که بزرگانی چون سلیمانی و ابومهندس و نصرالله و عماد مغنیه و عبدالملک الحوثی و هادی عامری و… فخر امت می‌شوند. ما امیدواریم و مفتخریم به این مکتب و وجود و حضور امامان و پیشوایان و رهبران‌مان.
ما برای شهادت مظلومانه سردار محبوب‌مان سوگواریم اما امیدواریم و دل‌های ما قرص است به حکمت و تدبیر خامنه‌ای. ببینید این رهبر حکیم چه جغرافیایی برای مقاومت و چه فرزندان و سردارانی برای ملت‌های منطقه ساخته است. ملت در سوگ یکی از فرزندان و یکی از دانش‌آموختگان مکتب امام خامنه‌ای است اما ببینید عجز و لابه قاتلان سردار شهیدمان به درگاه او را. ببینید خلف صالح خمینی از ایران چه ساخته است که مدعیان ابرقدرتی دنیا ۳ روز است خواب راحت ندارند و عرب و عجم را واسطه می‌کنند برای آنکه او ذره‌ای از میزان «انتقام سخت» خون حاج قاسم بکاهد. این صبر و طمأنینه ۳ روز است خواب را از چشمان مستاجران کاخ سفید ربوده است. آمریکا ترسیده است. این ترس را هم اروپا فهمیده و هم دوستان ترامپ در منطقه. مردم آمریکا نیز هر یک به شکلی ترس خود را از واکنش ایران به جنایت ترامپ نشان داده‌اند. از سناتور‌هایی که واکنش ایران و خسارت‌های احتمالی آمریکا را تخمین می‌زنند تا کاربران شبکه‌های مجازی تا امثال مایکل مور و رابرت دنیرو.
این ترس و دلهره آیا مفهومی جز این دارد که تمام دنیا قدرت جمهوری اسلامی ایران را فهمیده است؟ آنکه ترسیده آمریکاست! آنکه واسطه می‌فرستد برای اینکه ایران تنبیه سختی برای آنها در نظر نگیرد، آمریکاست! همان کشوری که مدعی ابرقدرتی دنیاست.
این البته جلوه‌ای از قدرت دفاعی ما و جغرافیای عرضه این قدرت است. دنیا این روزها در مقابل یک واقعیت بسیار مهم دیگر نیز سر تعظیم مقابل ایران فرود آورده است و آن صبوری و عقلانیت جمهوری اسلامی ایران است. این پرهیز از شتابزدگی در انتقام و از همه مهم‌تر توان محاسبه‌گری و بیشتر از آن، شکیبایی برای انتقام، به همه دنیا نشان داده است یک حکومت مدبر و شایسته احترام در ایران حاکم است. در تمام جغرافیای مقاومت، اهداف بسیار چشمگیری وجود دارد که ایران و دوستانش به طرفه..العینی می‌توانستند ـ و می‌توانندـ آنها را مورد هدف قرار دهند اما این صبر استراتژیک برای یک انتقام غافلگیرانه، نه‌تنها ترس بر دل آمریکایی‌ها افکند و این دلهره‌آوری، توان ایران به عنوان قدرت نوظهور دنیای جدید را به کاخ سفید چشاند، بلکه احترام دیگر کشورها را برای مشروع دانستن این انتقام برانگیخت.
ما حالا در چنین کشوری زندگی می‌کنیم و تحت رهبری داهیانه چنین رهبری. چند سالی است سوء‌مدیریت در قوه‌مجریه مردم ایران را با سختی‌هایی مواجه کرده است اما در مبانی و دستاوردهای گفتمانی انقلاب اسلامی، ما حالا شاهد شمه‌ای از دستاوردها و قدرت جمهوری اسلامی هستیم. ایران حالا هم یک قدرت نوظهور است و هم یک کشور واجد احترام برای دیگر کشورها.
کشوری که تا نیم قرن اخیر، در هیچ معادله مهمی در دنیا جایی نداشت؛ کشوری که قرن‌ها اسیر حکام هوسران و نالایق بود؛ حالا همین کشور چشم تمام دنیا را به خود دوخته است و اعتراف همه دنیا را در داشتن قدرت دفاعی و بازدارندگی و احترام همه دنیا را در برخورداری از کیاست و حکمت حکمرانی برانگیخته است. اکسیر این موفقیت‌ها برخورداری از یک منظومه معرفتی یعنی مکتب اسلام و اهل‌بیت(ع) و نیز داشتن رهبری شجاع و حکیم است. ۴۰ سال زمان زیادی نیست که یک ملت که صدها سال به دلیل بی‌کفایتی حکمرانان گذشته، از قافله دنیا عقب مانده بود، اینگونه جلو بیاید؛ آن هم با هزار و یک مانع وضعیف النفس‌های واداده، خرس خاله‌های کم‌فهم، فشار دشمنان خبیث و ترامپ‌های داخلی. با این وجود اما حالا این ملت در دنیا عرض اندام می‌کند. واقعا نباید بر این نعمت سجده کرد؟ مسیر رسیدن به تمدن بزرگ و تبدیل شدن به یک کشور قدرتمند و پیشرفته و الهی، همین مسیری است که راهنمایش امام و ولی صالح این زمان است. رهبری با صلابت ما، حاج قاسم‌های زیادی را برای این مسیر دارد و تربیت کرده است که به فراخور، با هر کدام از آنها دنیا را بهت‌زده خواهد کرد.
نظر خود را اضافه کنید.
ارسال نظر به عنوان مهمان